تاب‌آوری چیست؟
ظرفیت بازگشتن از دشواری پایدار و ادامه‌دار و توانایی در ترمیم خویشتن است. تاب‌آوری یعنی اینکه فرد بتواند قوام و سلامت روانشناسی خود را در مواجهه با سختی‌ها حفظ کند.
تاب آوری نه تنها افزایش قدرت تحمل و سازگاری فرد در برخورد با مشکل، بلکه مهمتر از آن حفظ سلامت روانی و حتی ارتقای آن است. تاب آوری افراد را توانمند می‌سازد تا با دشواری‌ها و ناملایمات زندگی و شغلی رو به رو شوند، آسیب کمتری ببینند و حتی از این موقعیت‌ها برای شکوفایی و رشد شخصیت خود استفاده کنند.
افراد تاب‌آور چه ویژگی‌هایی دارند؟
- احساس ارزشمندی
- مهارت حل مسئله
- کفایت اجتماعی
- خوش بینی
- همدلی
- اعتماد به نفس
مهارت تاب آوری و تحمل سختی اکتسابی است یا ارثی؟
تاب آوری آموختنی است. شاید فکر کنید افراد تاب آور این گونه به دنیا آمده‌اند و قابلیت تطابق و انعطاف پذیری بالایشان، خدادادی است؛ اما این برداشت، غلط است. ویژگی تحمل بالا و قابلیت تطابق، یک مهارت است که می‌شود آن را آموخت.
روش افزایش تاب آوری
- برقراری روابط بین فردی
- ندیدن بحران‌ها به صورت موقعیت‌های برطرف نشدنی
- هدف‌گذاری
- داشتن اقدام‌های قاطعانه
- پرورش دیدگاه مثبتی از خود
- مراقب خود بودن
تاب آوری سازمانی
تاب آوری سازمانی به عنوان توانایی سازمان در پیش بینی، اجتناب و تعدیل مثبت در برابر اختلالات و تغییرات محیطی تعریف می‌شود.
سامرز (2009) می‌گوید که تاب‌آوری سازمانی می‌تواند فعال یا انفعالی باشد. تاب‌آوری انفعالی، تاب‌آوری که بعد از وقوع حوادث نشان داده می‌شود و منعکس می‌کند که چطور یک سازمان به سرعت بدون تحمل خسارت، آسیب یا از هم گسستگی به حالت اولیه خود باز می‌گردد.
موانع سازمان‌ها در ارتقای سطح تاب‌آوری
- آگاهی محدود سازمان‌ها از محیطی که در آن فعالیت می‌کنند.
- عدم توانایی در شناسایی و مدیریت نقاط آسیب‌پذیر کلیدی
- فقدان توانمندی سازمانی در ایجاد انطباق‌پذیری