اعتماد روان‌کننده‌ای است که سازمان‌ها، ملت‌ها و جامعه جهانی را به حرکت در می‌آورد. بدون اعتماد، غیرممکن است که هر موجودی حتی در سطح پایه عمل کند.

در هر سازمانی، برخی از کارکنان توسط مدیران و متخصصان منابع انسانی به عنوان بازیگران ستاره و ردیاب های سریع تعیین می شوند. اصطلاح Fast Trackers به ​​طبقه‌بندی داخلی برخی از کارکنان اشاره دارد که انتظار می‌رود بر اساس عملکرد و توانایی‌هایشان و همچنین ویژگی‌های رهبری تخصصی که از خود نشان می‌دهند، سریع‌تر از سایر کارمندان در سلسله مراتب بالاتر حرکت کنند.

فرصت ها و چالش هایی برای متخصصان منابع انسانی معاصر وجود دارد، و از این رو، موفقیت یا شکست این متخصصان تا حد زیادی به نحوه تسلط آنها بر هنر سرعت و توانایی حفظ یک رفتار مانند آرامش چهره حواس پرتی مداوم در آنها بستگی دارد.

کارگرانی که در اقتصاد دیجیتال به صورت آزاد استخدام می شوند، مزایایی مانند مراقبت های بهداشتی یا بازنشستگی و تامین اجتماعی ندارند و از این رو، مدیران منابع انسانی باید با این جنبه نیز برخورد کنند که در آن ماهیت اساسی تعامل بین کارفرما و کارمند وجود دارد که به طور اساسی تغییر کرده است تا جایی که دیگر نمی توان به تعاریف گذشته برای راهنمایی شرایط فعلی تعامل اعتماد کرد. در واقع، می توان گفت که یک “قرارداد اجتماعی” جدید بین کارفرمایان و کارکنان وجود دارد و این چیزی است که حوزه مدیریت منابع انسانی و مدیران منابع انسانی در شرکت های اقتصاد دیجیتال باید با آن مبارزه کنند.